1. کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق همه کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها و کنوانسیون حقوق کودک شامل تعهدات قانونی است که به طور کلی و به طور خاص به حمایت از حقوق بشر کودکان و مهاجران ارتباط دارد. هر دو کنوانسیون شامل چندین ماده است که تعهدات خاص مربوط به حقوق کودکان را در زمینه مهاجرت بین المللی در کشورهای مبدا، ترانزیت، مقصد و بازگشت ایجاد می کند.^۱

2. اظهار نظر مشترک حاضر هم زمان با اظهار نظر شماره ۳ (۲۰۱۷) کمیته حمایت از حقوق همه کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها و شماره ۲۲ (۲۰۱۷) کمیته حقوق کودک در مورد اصول کلی حقوق بشر کودکان در زمینه مهاجرت بین المللی، اتخاذ شد. در حالی که آن اظهار نظر و اظهار نظر حاضر اسناد مستقل هستند، هر دو مکمل یکدیگر بوده و باید با هم خوانده و اجرا شوند. روند تهیه پیش نویس شامل مجموعه ای از مشاوره های جهانی و منطقه ای برگزار شده بین ماه می و جولای ۲۰۱۷ با نمایندگان ذینفعان اصلی و کارشناسان، از جمله کودکان و سازمان های مهاجرت، در بانکوک، بیروت، برلین، داکار، ژنو، مادرید و مکزیکو سیتی است علاوه بر این، کمیته ها بیش از ۸۰ مشاوره کتبی از دولت ها، سازمان ها و نهادهای سازمان ملل متحد، سازمان های جامعه مدنی، نهادهای ملی حقوق بشر و سایر ذینفعان از هر منطقه از جهان بین نوامبر ۲۰۱۵ و آگوست ۲۰۱۷ دریافت کردند.

3. تعریف کودک تحت کنوانسیون حقوق کودک، حمایت و حقوق تا سن ۱۸ سالگی را فراهم می کند. کمیته ها نگران هستند که حمایت کمتری برای کودکان بین ۱۵ و ۱۸ سال فراهم است و گاهی اوقات به عنوان بزرگسالان در نظر گرفته می شوند و یا در وضعیت مهاجرتی مبهمی تا زمان رسیدن به سن ۱۸ سال قرار دارند. کشورها ملزم هستند تا اطمینان حاصل کنند که استانداردهای برابر حمایتی برای هر کودک، از جمله کسانی که بالای ۱۵ سال هستند و صرف نظر از وضعیت مهاجرت آنها فراهم است. بر طبق دستورالعمل های مراقبت های جایگزین برای کودکان^۲، کشورها باید اقدامات پیگیری، پشتیبانی و دوران گذار را برای کودکان در حالی که به سن ۱۸ سال می رسند فراهم کنند، به ویژه برای کسانی که از تحت مراقبت بودن خارج می شوند، از جمله با اطمینان از دسترسی آنها به وضعیت مهاجرت درازمدت به طور منظم و فرصت های معقول برای تکمیل آموزش، دسترسی به شغل مناسب و وارد شدن در جامعه ای که در آن زندگی می کنند. کودک باید به طور مناسب برای زندگی مستقل در طول این دوره گذار آماده شود و مقامات صالح باید پی گیری کافی بر وضعیت فردی را تضمین کنند. کمیته ها علاوه بر این، دولت ها را تشویق اتخاذ اقدامات حمایتی بالای سن ۱۸ سال می کنند.

4. برای تخمین آگاهانه از سن، دولت ها باید ارزیابی جامع از توسعه جسمی و روحی کودک، انجام شده توسط متخصصان اطفال یا متخصصین دیگری که در ترکیب جنبه های مختلف مهارت دارند، به عمل آورند. چنین ارزیابی هایی باید فوری، به شیوه ای کودک دوستانه، حساس به جنس و مناسب فرهنگی، از جمله مصاحبه با کودکان و در صورت مناسب بودن همراه با بزرگسالان، به زبانی که کودک می فهمد، صورت گیرد. اسناد که در دسترس هستند باید حقیقی در نظر گرفته شود، مگر اینکه عکس آن ثابت شود و اظهارات کودکان و والدین یا بستگان آنها باید مورد توجه قرار گیرد. اصل شک به نفع باید در مورد فرد مورد ارزیابی رعایت شود. دولت ها باید از استفاده از روش پزشکی مبتنی بر، از جمله، بررسی استخوان و دندان، که ممکن است نادرست باشد وحاشیه های گسترده ای از خطا داشته و همچنین موجب آسیب و پروسه های قانونی غیر ضروری شود خودداری کنند. دولت ها باید اطمینان حاصل کنند که تعیین آنها می تواند مورد بررسی قرار گرفته و یا قابل تجدید نظر در یک نهاد مستقل باشد.

5. هر کودک در هر زمان دارای حق اساسی آزادی و منع بازداشت مهاجرتی است.^۴ کمیته حقوق کودک اعلام کرده است که بازداشت هر کودک به دلیل وضعیت مهاجرت آنها یا والدینشان، نقض حقوق کودک و بر خلاف بهترین منافع کودک است.۵ در این راستا هر دو کمیته بارها تأکید کرده اند که کودکان هرگز نباید به دلایل مربوط به وضعیت مهاجرت آنها و یا والدینشان بازداشت شوند و کشورها باید سریعا بازداشت مهاجرتی کودکان را متوقف یا ریشه کن کنند. هر نوعی از بازداشت مهاجرتی کودک باید توسط قانون ممنوع شود و چنین ممنوعیتی باید کاملا در عمل اجرا شود.

6. بازداشت مهاجرتی توسط هر دو کمیته به عنوان هر گونه تنظیماتی است که در آن کودک از آزادی خود به دلایل مربوط به وضعیت مهاجرت او یا والدینش محروم است،^۶ صرف نظر از نام و دلیل اعمال محرومیت کودک از آزادی و یا نام محل و یا جایی که کودک در آن از آزادی محروم است. "دلایل مربوط به وضعیت مهاجرت" توسط کمیته ها به عنوان وضعیت مهاجرت یا اقامت فرد، یا عدم۷ وجود آن، چه مربوط به ورود یا اقامت غیر قانونی یا نه، مطابق با راهنمایی های قبلی هر دو کمیته فهمیده می شود.

7. علاوه بر این، هر دو کمیته حقوق کودک و کمیته حمایت از حقوق همه کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها تاکید کرده اند که کودکان نباید مجازات شده و یا موضوع اقدامات تنبیهی مانند بازداشت، به دلیل وضعیت مهاجرت آنها یا والدینشان قرار گیرند. ورود و اقامت غیر قانونی به خودی خود جنایت علیه افراد، اموال یا امنیت ملی نیست.^۸ کیفری کردن ورود و اقامت غیر قانونی فراتر از منافع مشروع کشورهای عضو برای کنترل و تنظیم مهاجرت است و منجر به بازداشت خودسرانه می شود.

8. کمیته حقوق کودک در رابطه با کودکان بدون همراه و جدا شده، در سال ۲۰۰۵ اظهار داشت که کودکان نباید از آزادی خود محروم شوند و بازداشت نمی تواند تنها بر مبنای بدون همراه بودن یا جدا شدن کودک و یا بر اساس موقعیت مهاجرت یا اقامت آنها یا عدم آن توجیه شود.^۹

9. کمیته ها بر آسیب ذاتی هر محرومیت از آزادی و تأثیر منفی که بازداشت مهاجرتی میتواند بر سلامت و توسعه جسمی و ذهنی کودکان داشته باشد، حتی زمانی که آنها برای مدت کوتاهی یا با خانواده هایشان بازداشت شده اند، تاکید می کند. گزارشگر ویژه شکنجه و دیگر رفتارهای خشن و غیرانسانی تحقیر آمیز اظهار داشته است که "در زمینه اجرای اداری مهاجرت ... محرومیت از آزادی کودکان براساس وضعیت مهاجرت آنها یا والدین شان هرگز در راستای بهترین منافع کودک نیست، فراتر از پیش نیازضرورت بوده، شدیدا نامناسب است و ممکن است موجب رفتار خشن، غیر انسانی یا تحقیر کننده نسبت به کودکان مهاجر شود ".^۱۰

10. ماده ۳۷ (ب) کنوانسیون حق کودک اصل کلی که یک کودک ممکن است از آزادی تنها به عنوان آخرین راه حل و برای کوتاه ترین مدت زمان مناسب محروم شود را ایجاد می کند. با این حال، جرایم مربوط به ورود یا اقامت غیرقانونی نمی تواند تحت هیچ شرایطی عواقبی مشابه آنهایی که از ارتکاب جرم حاصل شده است، داشته باشد.^۱۱ بنابراین، امکان بازداشت کودک به عنوان آخرین راه حل که ممکن است در زمینه های دیگر مانند عدالت قضایی نوجوان مورد استفاده قرار گیرد، از آنجایی که با اصل بهترین منافع کودک و حق توسعه در تضاد است در رسیدگی های مهاجرتی قابل اجرا نیست.

11. در عوض، کشورهای عضو باید از طریق قانون گذاری، سیاست و شیوه هایی که اجازه می دهد بچه ها با اعضای خانواده و / یا سرپرستان خود در محیطی غیر از بازداشت گاه در زمان تصمیم گیری در مورد وضعیت مهاجرت آنها و ارزیابی بهترین منافع کودکان^۱۲ و همچنین قبل از بازگشت باقی بمانند، راه حل هایی اتخاذ کنند که بهترین منافع کودک را همراه با حق آزادی و زندگی خانوادگی برآورده می کند. هنگامی که کودکان بدون همراه هستند، آنها مستحق حمایت و کمک ویژه ای از سوی دولت در فرم مراقبت جایگزین و محل اقامت مطابق با دستورالعمل برای مراقبت های جایگزین کودکان می باشند. ۱۳هنگامی که کودکان همراه دارند، نگه داشتن خانواده دور هم دلیل معتبری برای توجیه محرومیت آزادی کودک نیست. وقتی که بهترین منافع کودک نگه داشتن خانواده دور هم را ایجاب می کند، الزام عدم محرویت کودک از آزادی به والدین کودک نیز سرایت می کند و مقامات را ملزم به انتخاب راه حل هایی غیر از بازداشت برای کل خانواده می کند.۱۴

12. در نتیجه، بازداشت مهاجرتی کودک و خانواده باید قانونا ممنوع شده و لغو آن در سیاست و عمل تضمین شود. منابع اختصاص یافته به بازداشت باید به راه حل هایی غیر از بازداشت که توسط عوامل صالح حمایت از کودک که با کودک یا در صورت امکان، خانواده اش درگیر هستند، انجام شود. اقدامات ارائه شده به کودک و خانواده نباید هیچ نوع از محرومیت از آزادی برای کودک یا خانواده را دربرداشته باشد و باید بر اساس آیین مراقبت و حمایت و نه اجرا باشند.^۱۵ آنها باید بر حل مسئله بر اساس بهترین منافع کودک تمرکز داشته و همه مواد اجتماعی و شرایط عاطفی لازم برای اطمینان از حمایت جامع از حقوق کودک، که توسعه جامع کودک را اجازه می دهد، فراهم کنند. سازمان های دولتی مستقل و سازمان های جامعه مدنی باید بتوانند این امکانات یا اقدامات را به طور مرتب نظارت کنند. کودکان و خانواده ها باید در صورت اعمال هر گونه بازداشت مهاجرتی باید دسترسی به راه حل های موثر داشته باشند.

13. به نظر کمیته ها، عوامل حمایت از کودکان و رفاه آنها باید مسئولیت اصلی برای کودکان در زمینه مهاجرت بین المللی را بر عهده داشته باشند. وقتی یک کودک مهاجر برای اولین بار توسط مقامات مهاجرت شناسایی می شود، مقامات حمایت از کودکان یا رفاه باید بلافاصله مطلع شوند و مسئولیت ارزیابی کودک برای حمایت و پناهگاه و نیازهای دیگر را بر عهده گیرند. کودکان بدون همراه و جدا شده باید در سیستم مراقبت های جایگزین ملی / محلی، ترجیحا در مراقبت خانوادگی با خانواده خود هنگامی که در دسترس هستند، و یا در غیر این صورت در مراقبت انجمن ها زمانی که خانواده در دسترس نیست، قرار گیرند. این تصمیمات باید در چارچوب قانونی حساس به کودک از جمله حقوق کودک برای شنیده شدن، دسترسی به عدالت و به چالش کشیدن هر تصمیمی که می تواند او را از آزادی محروم کند نزد قاضی^۱۶ گرفته شود و باید آسیب پذیری ها و نیازهای کودک، از جمله بر اساس جنسیت، ناتوانی، سن، سلامت روانی، بارداری یا سایر شرایط را در نظر داشته باشد.

14. دسترسی به عدالت یک حق اساسی و یک پیش شرط برای حمایت و ارتقاء سایر حقوق بشر است، و از این رو اهمیت فوق العاده ای دارد که هر کودک در زمینه مهاجرت بین المللی توانمند شده تا حقوق خود را مطالبه کند. مسئولیت کشورهای عضو مستلزم مداخلات ساختاری و پیشگیرانه برای تضمین دسترسی عادلانه، موثر و سریع به عدالت است. کمیته حقوق کودک، در اظهار نظر عمومی شماره ۵ (۲۰۰۳) درباره اقدامات کلی اجرای کنوانسیون، تصدیق کرد که یک روش موثر نیاز به روند موثر و حساس به کودک دارد. کمیته بیشترمشخص کرده است که چنین روندی باید اقدامات مشخص خاص را برای اطمینان از سازگاری اقدامات اداری و قضایی با نیازها و توسعه کودکان و اینکه بهترین منافع کودک در تمام رسیدگی ها در اولویت است، اتخاذ کنند.

15. کمیته ها معتقدند که دولت ها باید اطمینان حاصل کنند که قوانین، سیاست ها، اقدامات و عملکردهای آنها، روندهای قانونی را در تمام رسیدگی های اداری و قضایی مهاجرت و پناهندگی که بر حقوق کودکان و / یا والدین آنها تأثیر می گذارد، تضمین می کند. با همه کودکان، از جمله کودکان همراه با والدین یا سایر سرپرستان قانونی، باید به عنوان افراد دارنده حق رفتار شود، نیازهای خاص آنها به طور یکسان و به صورت جداگانه در نظر گرفته شود و دیدگاه های آنها به طور صحیح شنیده شود و به آن اهمیت داده شود. آنها باید به راهکارهای اداری و قضایی در برابر تصمیماتی که بر وضعیت خود یا والدینشان تأثیر می گذارند دسترسی داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که همه تصمیمات در راستای بهترین منافع آنها گرفته می شود.^۱۷ اقدامات لازم برای جلوگیری از تاخیر های مکرر در بررسی پروسه های مهاجرت / پناهندگی، که به طور منفی بر حقوق کودکان تاثیر می گذارد از جمله روش های دور هم جمع شدن مجدد خانواده باید اتخاذ شود. به استثنای مواردی که بر خلاف منافع کودکان است، رسیدگی های سریع بایستی مورد تشویق قرار گیرد، به شرط اینکه این امر هیچ تضمین قانونی را محدود نمی کند.

16. کودکان باید بتوانند شکایات خود را در دادگاه ها، تریبیونال های اداری و یا سایر مراجع در سطوح پایین تر که به راحتی برای آنها قابل دسترسی است مطرح کنند، به عنوان مثال در موسسات حمایت از کودکان و نهادهای جوانان، مدارس و موسسات حقوق بشر ملی، و در صورت نقض حقوقشان، باید بتوانند مشاوره و وکالت به شیوه ای کودک- دوستانه از متخصصان حرفه ای با دانش تخصصی کودکان و مسائل مربوط به مهاجرت دریافت کنند. کشورها باید سیاست های استاندارد را برای راهنمایی مقامات در ارائه مشاوره حقوقی و وکالت رایگان برای کودکان مهاجر، پناهجو و پناهندگان، از جمله دسترسی برابر برای کودکان بدون همراه و جدا شده تحت مراقبت ارگان های محلی و کودکان بدون مدارک، تضمین کنند.^۱۸

1. به طور خاص و به ویژه در زمینه ارزیابی بهترین منافع و در راستای تشخیص روند بهترین منافع، این حقوق باید برای کودکان تامین شود:(الف) دسترسی به قلمرو، صرفنظر از مدارکی که آنها دارند یا نه، و ارجاع به مقامات مسئول ارزیابی نیازهای آنها در زمینه حمایت از حقوق آنها، حصول اطمینان از تضمین های رسیدگی؛(ب) مطلع شدن از وجود پرونده و تصمیمی که در زمینه رسیدگی به پرونده های مهاجرت و پناهندگی اتخاذ شده است ، پیامدهای آن و امکان تجدید نظر؛(ج) آیا رسیدگی به مهاجرت توسط یک مقام یا قاضی تخصصی صورت گرفته است و انجام هر مصاحبه توسط متخصصان آموزش دیده در برقراری ارتباط با کودکان (د) کودک شنیده شود و در تمام مراحل رسیدگی شرکت کند و به طور رایگان از کمک یک مترجم بهره مند شود؛(ه) دسترسی موثر به ارتباط با مقامات کنسولی و کمک کنسولی، و دریافت حمایت های کنسولی حساس به کودک و مبتنی بر حقوق کودک؛(و) دریافت حمایت از وکلای آموزش دیده/با تجربه در نمایندگی کردن کودکان در همه مراحل رسیدگی و برقراری ارتباط آزاد با نماینده و دسترسی به کمک های حقوقی رایگان؛(ز) اولویت دادن به درخواست ها و رسیدگی های مربوط به کودکان، در حالیکه زمان لازم برای آماده شدن برای رسیدگی فراهم شده و تمام تضمین های دادرسی قانونی حفظ و رعایت شود؛(ح) تجدید نظر در دادگاه بالاتر یا مقام مستقل، با اثر تعلیق؛(ت) تعیین سرپرست صالح برای بچه های بدون همراه و جدا شده، به سریع ترین شیوه ممکن ، کسانی که به عنوان حافظ قانونی کلیدی جهت اطمینان از احترام به بهترین منافع آنها هستند؛^۱۹(ی) در طول تمام مراحل، همراه با سرپرست و مشاور حقوقی خود، از جمله از اطلاعات مربوط به حقوق آنها و تمام اطلاعات مربوطه که می تواند بر آنها تاثیر بگذارد، مطلع شوند.

18. کمیته ها تأثیر منفی وضعیت مهاجرت ناامن و مبهم بر سلامت کودکان را تشخیص می دهند. بنابراین، کمیته ها توصیه می کنند که کشورها اطمینان حاصل کنند که قوانین مشخص و قابل دسترسی برای کودکان جهت تنظیم وضعیت آنها در زمینه های مختلف وجود دارد (مانند طول اقامت).

19. کمیته ها معتقدند تفسیر جامع کنوانسیون حقوق کودک با مواد ۷ (الف)، ۲۳ و ۶۵ (۲) کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها دلالت بر توسعه و اجرای سیاست های حمایت موثر کنسولی دارد که شامل اقدامات خاص جهت حمایت از حقوق کودکان می شود، مانند آموزش مداوم به کارمندان کنسولی در مورد دو کنوانسیون و همچنین سایر ابزارهای حقوق بشر و ارتقاء پروتکل ها در مورد خدمات حمایتی کنسولی.

20. عدم ثبت تولد ممکن است تأثیرات منفی بسیاری بر بهره مند شدن از حقوق کودکان مانند ازدواج کودکان، قاچاق، استخدام اجباری و کار کودکان داشته باشد. ثبت تولد نیز ممکن است برای محکومیت کسانی که از کودکان سوء استفاده کرده اند کمک کند. کودکان ثبت نشده در معرض خطر خاص بی تابعیتی هستند وقتی در خانواده ای متولد می شوند که وضعیت مهاجرت والدین آنها غیر قانونی است، به دلیل موانع به دست آوردن ملیت در کشورمبدا والدین و دسترسی به ثبت تولد و ملیت در محل تولد خود.^۲۰

21. کمیته ها از دولت های عضو می خواهند که تمام اقدامات لازم را انجام دهد تا اطمینان حاصل شود که همه کودکان بلافاصله پس از تولد ثبت شده و شناسنامه دریافت می کنند، صرف نظر از وضعیت مهاجرت آنها و یا والدین شان. موانع قانونی و عملی برای ثبت تولد باید حذف شود از جمله با ممنوعیت به اشتراک گذاشتن داده ها بین ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و یا کارمندان دولتی مسئول ثبت نزد مقامات اجرایی مهاجرت؛ و والدین ملزم به تهیه مستندات در خصوص وضعیت مهاجرت آنها نباشند. همچنین باید اقدامات لازم جهت تسریع ثبت با تاخیر تولد و جلوگیری از جریمه های مالی برای ثبت دیرهنگام صورت گیرد. دسترسی برابر کودکان که ثبت نشده اند باید به مراقبت های بهداشتی، حمایت، آموزش و سایر خدمات اجتماعی تضمین شود.

22. در صورتی که اسناد هویت کودک به طورغیر قانونی از طرف او تهیه شده باشد و کودک درخواست اعاده اسناد هویت خود را ارائه دهد، کشورهای عضو تشویق می شوند تا اقدامات قابل انعطافی جهت بهترین منافع کودک، به ویژه با صدور اسناد تصحیح شده و اجتناب از تعقیب قانونی در موارد تحریف انجام دهند.

23. ماده ۷ کنوانسیون حقوق کودک بر پیشگیری از بی تابعیتی با مشخص کردن اینکه کشورهای عضو باید از اجرای حق ثبت تولد کودک ، نام، کسب ملیت و شناخت و نگهداری توسط والدینش اطمینان حاصل کنند، تاکید می کند. حقوق مشابه برای همه کودکان کارگران مهاجر در ماده ۲۹ کنوانسیون بین المللی حقوق مربوط به همه کارگران مهاجر و اعضای خانواده هایشان تثبیت شده است.

24. در حالی که کشورها ملزم به دادن ملیت به هر فرزند متولد شده در قلمرو خود نیستند، آنها ملزم به اتخاذ هر گونه اقدام مناسب، هم از نظر داخلی و هم در همکاری با سایر کشورها، برای تضمین آن هستند که هر کودک در زمان تولد دارای ملیت است. یک اقدام کلیدی، اعطای ملیت به کودک متولد شده در قلمرو دولت در هنگام تولد و یا در سریع ترین وقت ممکن پس از تولد است، چنانچه در غیر اینصورت کودک بی تابعیت می شود.

25. قوانین ملیت که در ارتباط با انتقال یا کسب ملیت بر مبنای زمینه های ممنوعه، از جمله در ارتباط با نژاد، قومیت، مذهب، جنسیت، معلولیت و وضعیت مهاجرت کودک یا والدین، تبعیض آمیز است باید لغو شود . علاوه بر این، تمام قوانین ملیت باید به شیوه ای غیر تبعیض آمیز اجرا شود، از جمله با توجه به وضعیت اقامت در رابطه با شرایط مدت اقامت، تا اطمینان حاصل شود که حق هر کودک به ملیت مورد احترام قرار گرفته، حمایت و برآورده شده است.

26. دولت ها باید اقدامات لازم را برای اعطای ملیت به کودکان متولد شده در قلمرو خود در شرایطی که در غیر این صورت بی تابعیت می شوند، تقویت کنند. زمانی که قانون کشور مادر حق زن برای اعطای ملیت به فرزندان و / یا همسر خود را به رسمیت نمی شناسد، کودکان ممکن است در معرض خطربی تابعیت شدن قرار گیرند. به همین ترتیب، در جایی که قوانین ملیت حق زنان برای به دست آوردن، تغییر دادن یا حفظ ملیت خود در ازدواج را به طور مستقل به رسمیت نمی شناسد، دختران در شرایط مهاجرت بین المللی که زیر سن ۱۸ سالگی ازدواج کرده اند، ممکن است در معرض خطر بی تابعیت شدن باشند و یا در یک ازدواج در معرض سوء استفاده گرفتار شوند از ترس بی تابعیت شدن. کشورهای عضو باید اقدامات فوری برای اصلاح قوانین ملیت تبعیض آمیز علیه زنان با دادن حقوق برابر به مردان و زنان برای اعطای ملیت به فرزندان و همسرانشان و در مورد کسب، تغییر یا حفظ ملیت خود، انجام دهند.

27. حق حمایت از زندگی خانوادگی در ابزارهای بین المللی و منطقه ای حقوق بشر، از جمله کنوانسیون حقوق کودک و کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق همه کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها، به رسمیت شناخته شده است. بنابراین، این حق باید به طور کامل در رابطه با هر کودک بدون هیچ گونه تبعیضی، صرف نظر از وضعیت اقامت یا ملیت شان مورد احترام قرار گرفته، حمایت و برآورده شود. کشورها باید با تعهدات قانونی بین المللی خود در حفظ یکپارچگی خانوادگی، از جمله خواهر و برادر، و جلوگیری از جدایی، که باید توجه اولیه مطابق با دستورالعمل های مراقبت های جایگزین برای کودکان باشد، مطابقت داشته باشند. حمایت از حق محیط خانوادگی اغلب مستلزم آن است که دولتها نه تنها از اقداماتی که می توانند به جدایی خانوادگی یا سایر دخالت های خودسرانه در حق زندگی خانوادگی منجر شوند، خودداری کنند، بلکه اقدامات مثبت برای حفظ واحد خانواده، از جمله دور هم جمع کردن اعضای جدا شده خانواده انجام دهند. کمیته حقوق کودک در اظهار نظر عمومی شماره ۱۴ (۲۰۱۳) در مورد حق کودک بر رعایت بهترین منافع او به عنوان توجه اولیه بیان می کند که اصطلاح "والدین" باید به صورت وسیع تفسیر شود که شامل والدین بیولوژیکی، پدر خوانده، و در صورت لزوم، اعضای خانواده یا اجتماع گسترده که طبق سنت محلی تعیین شده است، شود.

28. حق وحدت خانوادگی برای مهاجران ممکن است با منافع قانونی کشور در تصميم گيري در مورد ورود يا اقامت فردی غیر از تبعه به قلمرو خود در تضاد باشد. با این حال، کودکان در زمینه مهاجرت بین المللی و خانواده ها نباید موضوع دخالت خودسرانه یا غیرقانونی در مورد حریم خصوصی و زندگی خانوادگی قرار گیرند.^۲۱ جدا کردن خانواده با اخراج یا از برگرداندن یک عضو خانواده از قلمرو یک کشور عضو و یا به نحو دیگری عدم اجازه ورود و یا ماندن عضو خانواده در قلمرو آن کشور، ممکن است دخالت خودکامه یا غیرقانونی در زندگی خانوادگی به حساب آید.۲۲

29. کمیته ها معتقدند که جدایی واحد خانواده از طریق اخراج یک یا هر دو والدین براساس نقض قوانین مهاجرت مربوط به ورود یا اقامت نامتناسب است، زیرا قربانی بودن ذاتی که در محدودیت زندگی خانوادگی وجود دارد و تأثیر آن بر زندگی و توسعه کودک از مزایای به دست آمده با مجبور کردن والدین به ترک سرزمین به دلیل جرایم مربوط به مهاجرت مهم تر است.^۲۳ همچنین کودکان مهاجر و خانواده های آنها نیز باید در مواردی که اخراج ها منجر به دخالت خودسرانه با حق زندگی خانوادگی می شود مورد حمایت قرار گیرند.۲۴ کمیته ها توصیه می کنند که دولت ها راه هایی برای تنظیم وضعیت مهاجران غیر قانونی که با کودکان خود زندگی می کنند فراهم کنند، به ویژه هنگامی که یک کودک در کشور مقصد متولد شده یا مدت زمان طولانی در آن کشور زندگی می کند، و یا بازگشت به کشور مبدا والدین بر علیه بهترین منافع کودک خواهد بود. در جایی که اخراج والدین بر اساس جرائم جنایی است، حقوق فرزندانشان، از جمله حق در نظر گرفته شدن بهترین منافع آنها، حق شنیده شدن و در نظر گرفته شدن نظرات آنها باید تضمین شود، همچنین اصول تناسب و دیگر اصول و معیارهای حقوق بشر باید در نظر گرفته شوند.

30. کمیته ها نگران مواردی هستند که کودکان از والدین جدا شده و تحت مراقبت های جایگزین سیستم حمایت از کودکان توسط سیستم های حمایت از کودکان قرار می گیرند زمانیکه هیچ نگرانی در مورد سوء استفاده و غفلت والدین وجود ندارد. فقر مالی و مادی یا شرایطی که به طور مستقیم و غیر برابر به چنین فقری مربوط می شود هرگز نباید تنها توجیه برای برداشتن کودک از مراقبت والدین خود، برای پذیرفتن کودک به مراقبت های جایگزین یا جلوگیری از ادغام اجتماعی کودک باشد. در این راستا، دولت ها باید کمک های مناسب برای والدین و سرپرستان قانونی در انجام مسئولیت های فرزندپروری خود، از جمله فراهم آوردن مزایای اجتماعی و کمک هزینه فرزند و سایر خدمات پشتیبانی اجتماعی صرف نظر از وضعیت مهاجرت والدین یا فرزند، فراهم کنند.

31. کمیته ها همچنین معتقدند که بر اساس ماده ۱۸ کنوانسیون حقوق کودک، رویکرد جامع در مورد حق کودک به محیط خانوادگی در زمینه مهاجرت، باید اقدامات مربوط به توانمند سازی والدین برای انجام وظایف خود را در نظر بگیرد. با توجه به اینکه وضعیت مهاجرت غیر قانونی فرزندان و / یا والدین آنها ممکن است مانع این اهداف شود، دولت ها باید کانال های مهاجرت قانونی و غیر تبعیض آمیز و همچنین مکانیسم های دائمی و قابل دسترس برای کودکان و خانواده های آنان برای دسترسی به وضعیت مهاجرت درازمدت قانونی یا اجازه اقامت بر اساس مبانی نظیر پیوستگی خانواده، روابط کار، ادغام اجتماعی و دیگر موارد فراهم کنند.^۲۵

32. طبق ماده ۱۰ کنوانسیون حقوق کودک، کشورهای عضو باید اطمینان حاصل کنند که به درخواست های به هم پیوستن مجدد خانواده ها به شیوه ای مثبت، انسانی و سریع رسیدگی می شود، از جمله تسهیل به هم پیوستن مجدد کودکان با والدین آنها. هنگامی که روابط کودک با والدین و/ یا خواهر و برادر (ها) با مهاجرت (هم در پرونده والدین بدون فرزند یا فرزند بدون والدین و / یا خواهر و برادر) متوقف می شود حفاظت از واحد خانواده باید در هنگام ارزیابی بهترین منافع کودک در تصمیم گیری در مورد به هم پیوستن خانواده ها مورد توجه قرار گیرد. ^۲۶

33. در مورد کودکان بدون مدرک در زمینه مهاجرت بین المللی، کشورها باید دستورالعمل هایی را با توجه خاص به اینکه محدودیت های زمانی، اختیارات و / یا عدم شفافیت در پروسه های اداری نباید مانع حق فرزند پیوستن مجدد به شود، طراحی و اجرا کند.

34. در مورد کودکان بدون همراه یا جدا شده از جمله کودکان جدا شده از والدین خود به دلیل اجرای قوانین مهاجرت، مانند بازداشت والدین، تلاش برای یافتن راه حل های پایدار و مبتنی بر حقوق برای آنها باید بدون تاخیر آغاز و اجرا شود، از جمله امکان به هم پیوستن مجدد خانواده. اگر کودک دارای خانواده در کشور مقصد باشد، کشور مبدا یا کشور سوم، مسئولان حمایت از کودکان و رفاه آنها در کشورهای ترانزیت یا مقصد باید در اسرع وقت با اعضای خانواده تماس بگیرند. تصمیم برای اینکه آیا یک کودک باید با خانواده اش در کشور مبدا، ترانزیت و / یا مقصد بپیوندد، باید بر اساس یک ارزیابی قوی باشد که در آن بهترین منافع کودک به عنوان توجه اولیه در نظر گرفته شده و شامل یک برنامه ادغام مجدد پایدار است که در آن شرکت کودک در پروسه تضمین شده است.

35. به هم پیوستن مجدد خانواده در کشور مبدا نباید دنبال شود که در جایی که "خطر منطقی" وجود دارد که چنین بازگشتی منجر به نقض حقوق بشر کودک خواهد شد. هنگامی که به هم پیوستن مجدد خانواده در کشور مبدا در راستای بهترین منافع کودک نیست یا به دلیل موانع قانونی یا سایر موانع بازگشت ممکن نیست، تعهدات تحت ماده ۹ و ۱۰ کنوانسیون حقوق کودک اعمال می شود و تصمیمات دولت در خصوص به هم پیوستن خانواده را هدایت می کند. اقدامات برای والدین جهت پیوستن به فرزندان خود و / یا تنظیم وضعیت خود بر اساس بهترین منافع فرزندان شان باید در نظر گرفته شود. کشور ها باید روش های به هم پیوستن خانواده را تسهیل کنند تا آنها را به شیوه ای سریع و در در راستای بهترین منافع کودک تکمیل کنند. توصیه می شود که کشورها روش های تعیین بهترین منافع را در نهایی کردن به هم پیوستن مجدد خانواده اعمال کنند.

36. هنگامی که یک کشور مقصد به هم پیوستن مجدد خانواده را به کودک و یا خانواده اش رد می کند، باید اطلاعات مفصلی را به کودک، به یک شیوه کودک- دوستانه و مناسب با سن، در مورد دلایل رد و حق درخواست تجدید نظر کودک فراهم کند.

37. كودكانی كه در كشورهای مبدأ خود باقی می مانند ممكن است در نهایت دست به مهاجرت غیر قانونی و ناامن برای به هم پیوستن به والدین خود و یا خواهران و برادرانشان در كشورهای مقصد بزند. کشورها باید روندهای موثر و در دسترس برای به هم پیوستن خانوادها ایجاد کنند که به کودکان اجازه مهاجرت قانونی می دهد، از جمله کودکانی که در کشورهای مبدأ باقی مانده اند کسانی که ممکن است مهاجرت غیر قانونی داشته باشند. کشورها تشویق می شوند تا سیاست هایی را ایجاد نمایند که مهاجران را قادر می سازد که به طور مرتب با خانواده هایشان همراه شوند تا از جدایی اجتناب کنند. روش ها باید به دنبال تسهیل زندگی خانوادگی باشند و اطمینان حاصل کنند که هر گونه محدودیت قانونی، ضروری و متناسب است. در حالی که این وظیفه عمدتا برای کشورهای پذیرنده و ترانزیت است، کشورهای مبدا نیز باید اقداماتی را برای تسهیل به هم پیوستن خانواده ها انجام دهند.

38. کمیته ها آگاه هستند که منابع مالی نامناسب اغلب مانع از اجرای حق به هم پیوستن خانواده ها می شوند و فقدان اثبات درآمد کافی خانواده می تواند مانعی برای روابط مجدد باشد. کشورها تشویق می شوند که حمایت های مالی کافی و سایر خدمات اجتماعی رای برای آن کودکان و والدین آنها، خواهر و برادر و، در صورت لزوم، بستگان دیگر، فراهم کنند.

39. کودکان در زمینه مهاجرت بین المللی، به ویژه افراد بدون مدارک، بی تابعیت، بدون همراه و یا جدا شده از خانواده های خود، در طول فرایند مهاجرت به ویژه نسبت به اشکال مختلف خشونت، از جمله بی توجهی، سوء استفاده، آدم ربایی، ربودن و اخاذی، قاچاق، استثمار جنسی، استثمار اقتصادی، کار کودکان، گدایی و یا مشارکت در فعالیت های جنایی و غیرقانونی در کشورهای مبدا، ترانزیت، مقصد و بازگشت، آسیب پذیر هستند. چنین کودکانی در معرض خطر خشونت توسط عوامل دولتی یا غیر دولتی یا شاهد خشونت علیه والدین خود یا دیگران هستند، به ویژه هنگام مسافرت یا اقامت به روش غیر قانونی. کمیته ها توجه دولت ها را به ماده ۶ کنوانسیون ۱۹ اکتبر ۱۹۹۶ لاهه در مورد صلاحیت، قانون قابل اعمال، تشخیص، اجرا و همکاری در رابطه با مسئولیت والدین و اقدامات حمایت از کودکان که تحت آن مقامات قضایی یا اداری دولت متعاهد صلاحیت انجام اقدامات مربوط به حمایت از فردیت یا اموال کودک را در رابطه با کودکان پناهنده دارد که به علت اختلالات در کشورشان به طور بین المللی آواره شده اند و در نتیجه جابجایی آنها در این سرزمین حضور دارند.

40. کمیته ها نیز آگاه هستند که سیاست های محدود کننده مهاجرت یا پناهندگی، از جمله کیفری کردن مهاجرت غیرقانونی، فقدان کانال های منظم، به میزان کافی امن، قابل دسترس، و مقرون به صرفه مهاجرت یا فقدان سیستم های کافی حمایت از کودک، کودکان مهاجر و پناهجویان، از جمله کودکان بدون همراه یا کودکان جدا شده، به ویژه در معرض خشونت و سوء استفاده در طول سفر مهاجرت و در کشورهای مقصد را آسیب پذیر می کند.

41. ضروری است کشورها اقدامات لازم را برای پیشگیری و مبارزه با انتقال غیرقانونی و عدم برگرداندن کودکان و همچنین بدترین شکل کار کودکان، از جمله تمام انواع برده داری، استثمار جنسی تجاری، استفاده از کودکان برای فعالیت های غیرقانونی، از جمله گدایی، و کار خطرناک، و حمایت از آنها در مقابل خشونت و استثمار اقتصادی، انجام دهند. کمیته ها تشخیص می دهند که کودکان با خطرات و آسیب پذیری های خاص جنسیتی مواجه هستند که باید شناسایی و مشخص شوند. در بسیاری از موارد، دختران ممکن است حتی به قاچاق انسان آسیب پذیرتر باشند، به خصوص برای اهداف استثماری جنسی. اقدامات اضافی باید برای رسیدگی به آسیب پذیری ویژه دختران و پسران، از جمله کسانی که دارای معلولیت هستند، و همچنین کودکان که همجنسگرا، دوجنس گرا، ترنسجندر یا اینترسکس نسبت به قاچاق به منظور استثمار جنسی و سوء استفاده به کار گیرند.

42. کودکان مهاجر بدون مدارک و والدین وابسته به اجازه اقامت یا کار، که به راحتی توسط اسپانسر / کارفرما می توانند مدارکشان را از دست دهند، با ریسک گزارش به مقامات مهاجرت توسط ارائه کنندگان خدمات عمومی یا سایر مقامات یا افراد خصوصی مواجه هستند. این امر حق بهره مندی از حقوق بشر از جمله حمایت و دسترسی به عدالت را محدود کرده و آنها را نسبت به خشونت و کار و سایر انواع استثمار و سوء استفاده آسیب پذیر می کند،^۲۷ و می تواند نتیجه سیاست هایی باشد که بازداشت مهاجران غیر قانونی به جای حمایت از آنها در مقابل خشونت، استثمار و سوءاستفاده از آنها را در اولویت قرار داده و کودکان را در برابر خشونت و یا مشاهده خشونت علیه یک عضو خانواده، آسیب پذیر تر می کند. در میان سایر اقدامات، فایروال های موثر بین سرویس های حمایت از کودکان و اجرای مهاجرت باید تضمین شود.

43. برای کودکان مهاجری که شواهدی از قاچاق، فروش یا سایر اشکال استثمار جنسی وجود دارد یا افرادی که ممکن است در معرض خطر چنین اقدامی یا ازدواج کودک باشند، دولت ها باید اقدامات زیر را اتخاذ کنند:

اقدامات شناسایی زودهنگام جها شناسایی قربانیان فروش، قاچاق و سوء استفاده، و همچنین مکانیزم های ارجاع، و در این راستا آموزش اجباری برای مددکاران اجتماعی، پلیس مرزی، وکلا، متخصصان پزشکی و سایر کارکنانی که با کودکان ارتباط برقرار می کنند

در جایی که وضعیت های مختلف مهاجرت در دسترس است، وضعیت با حمایت بیشتر (به عنوان مثال، پناهندگی یا اقامت بشر دوستانه) باید اعمال شود و اعطای چنین وضعیتی باید مورد به مورد و بر اساس بهترین منافع کودک تعیین شود

-اطمینان حاصل کنند که اعطای وضعیت اقامت یا کمک به کودکان مهاجر قربانی فروش، قاچاق و سایر اشکال استثمار مشروط بر آغاز محاکمه جنایی یا همکاری آنها با مقامات اجرای قانون نیست.

۴۴.علاوه بر این، کشورها باید اقدامات زیر را برای تضمین حمایت کامل و موثراز کودکان مهاجر در مقابل تمام انواع خشونت و سوء استفاده انجام دهند:

اقدامات موثر برای اطمینان از اینکه آنها در مقابل هر نوع برده داری و استثمار جنسی تجاری، و استفاده برای فعالیت های غیرقانونی یا هر کاری که سلامت، ایمنی و روحیه آنها را در خطر قرار می دهد، حمایت می شوند از جمله: با پیوستن به قراردادهای مربوطه سازمان بین المللی کار

اقدامات موثر برای حمایت از آنها در برابر انواع خشونت و سوءاستفاده بدون توجه به وضعیت مهاجرت آنها

شناسایی و پرداختن با موقعیت های آسیب پذیر جنسیتی خاص دختران و پسران و کودکان دارای معلولیت به عنوان قربانیان احتمالی قاچاق برای استثمار جنسی، کار و سایر اشکال استثمار

تضمین حمایت جامع، خدمات پشتیبانی و دسترسی به مکانیسم های موثر جبران خسارت، از جمله کمک های روحی-اجتماعی و اطلاعات در مورد جبران خسارت ها، برای کودکان مهاجر و خانواده آنها، گزارش موارد خشونت، سوء استفاده یا بهره برداری به پلیس و یا سایر مقامات مربوطه، صرف نظر از وضعیت مهاجرت آنها؛ کودکان و والدین باید بتوانند به طور امن و بدون خطر هرگونه فشار مهاجرتی به پلیس یا مقامات دیگر به عنوان قربانیان یا شاهدان گزارش دهند

شناسایی نقش مهم خدمات ارائه شده توسط گروه های اجتماعی و سازمان های جامعه مدنی در رابطه با حمایت از کودکان مهاجر

تهیه سیاست های جامع برای مقابله با علل ریشه ای همه ی انواع خشونت، استثمار و سوء استفاده علیه کودکان مهاجر، از جمله منابع کافی برای اجرای مناسب آنها

45. با توجه به استانداردهای بین المللی کار مربوط به حداقل سن برای پذیرش در محل کار و ممنوعیت و از بین بردن بدترین اشکال کار کودکان، همه کارهایی که بچه های مهاجر بالاتر از سن قانونی انجام می دهند، استثمارگرانه نبوده و در شرایط خطرناک انجام نمی شود . کمیته ها به کشورهای یادآوری می کنند که کودکان مهاجر بالای سن کار، صرفنظر از وضعیت آنها، باید از رفتار برابر با کودکان ملی در رابطه با حقوق، شرایط دیگر کار و شرایط استخدام برخوردار باشند.

46. کشورها باید همه اقدامات قانونی و اداری مناسب، از جمله ابعاد جنسیتی را برای تنظیم و حمایت از استخدام کودکان مهاجر با توجه به حداقل سن اشتغال و کارهای خطرناک انجام دهند. با توجه به خطر خاصی که کودکان مهاجر در معرض آن قرار می گیرند، کشورها باید همچنین اطمینان حاصل کنند که هم در قانون و هم در عمل، تمام اقدامات لازم، از جمله مقررات مجازات های مناسب، توسط مقامات صلاحیتدار برای تضمین اجرای موثر مقررات کنوانسیون حقوق کودک و استانداردهای بین المللی مربوطه و کودکان مهاجر انجام می شود:

بهره مندی از شرایط منصفانه اشتغال و همچنین شرایط مناسب شغلی، مطابق با استانداردهای پذیرفته شده بین المللیبهره مندی از اقدامات حمایتی خاص تنظیم ساعت ها و شرایطی که تحت آن کودکان می توانند کار کنند تحت معاینات پزشکی دوره ای جهت تایید آمادگی برای کار قرار گرفته اند دسترسی به عدالت در صورت نقض حقوق آنها توسط عوامل عمومی یا خصوصی، از جمله تأمین مکانیسم های موثر شکایات و فایروال بین حقوق کار و اجرای مهاجرت

47. در مورد تامین اجتماعی، کودکان مهاجر و خانواده آنها حق برخورداری از رفتار های مشابه با اتباع را دارند، تا آنجا که آنها الزامات قانونی موجود در قوانین قابل اعمال کشور و معاهدات دو جانبه و چند جانبه را برآورده می کنند. کمیته ها معتقدند که در موارد ضروری، کشورها باید بدون هیچ گونه تبعیضی، به کودکان مهاجر و خانواده های آنان، بدون در نظر گرفتن وضعیت مهاجرت آنها، کمک های اجتماعی اضطراری ارائه دهند.

48. در موارد خانواده های مهاجر، از جمله کودکان متولد شده در خانواده های مهاجر، کمیته ها بر وابستگی متقابل مسئولیت های والدین برای تربیت و رشد کودک تحت ماده ۵ و ۱‍۸ کنوانسیون حقوق کودک و حقوق کار برای کارگران مهاجر تحت مقررات مربوط به کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها تاکید می کند. بنابراین، کشورها باید تا آنجا که ممکن است اقدامات لازم را انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که حقوق والدین مهاجر در کار، از جمله افرادی که در وضعیت غیرقانونی هستند، کاملا رعایت می شود.

49. کشورها باید اطمینان حاصل کنند که کودکان در زمینه مهاجرت بین المللی از استاندارد زندگی مناسب برای رشد فیزیکی، روانی، معنوی و اخلاقی برخوردار هستند. همانطور که در ماده ۲۷ (۳) کنوانسیون حقوق کودک ارائه شده است. کشورها مطابق با شرایط ملی و در محدوده امکانات خود باید اقدامات لازم را برای کمک به والدین و سایر افراد مسئول فرزند برای اجرای این حق انجام داده و در صورت نیاز کمک های مادی و برنامه های پشتیبانی، به ویژه با توجه به تغذیه، لباس و مسکن فراهم کنند.

50. کشورهای عضو باید دستورالعمل های مفصل در مورد استانداردهای پذیرش امکانات، تضمین فضای کافی و حفظ حریم خصوصی کودکان و خانواده های آنها ایجاد کنند. کشورها باید اقدامات لازم برای تضمین استاندارد مناسب زندگی در مکان های موقتی، مانند مکان های پذیرش و اردوگاه های رسمی و غیر رسمی فراهم کرده و اطمینان حاصل کنند که این موارد برای کودکان و والدین آنها قابل دسترسی است، از جمله افراد دارای معلولیت، زنان باردار و مادرانی که به کودکان خود شیر می دهند. دولت ها باید اطمینان حاصل کنند که امکانات مسکونی فعالیت های روزمره کودکان را به طور غیر ضروری محدود نمی کنند، از جمله محدودیت های عملی حرکت.

51. دولتها نباید از طریق اقداماتی که مانع اجاره ملک توسط مهاجران می شود در حق مسکن کودکان مداخله کنند.که مهاجران را از املاک اجاره می کند. اقداماتی باید انجام شود تا اطمینان حاصل شود که کودکان مهاجر، صرف نظر از وضعیت آنها، قادر به دسترسی به پناهگاه ها برای افراد بی خانمان هستند.

52. دولت ها باید روش ها و استانداردهایی برای ایجاد فایروال ارائه دهندگان خصوصی یا عمومی خدمات، از جمله ارائه دهندگان عمومی یا خصوصی مسکن و مقامات اجرایی مهاجرت ایجاد کنند. به همین ترتیب، دولت ها باید اطمینان حاصل کنند که کودکان مهاجر غیرقانونی برای اجرای حق مسکن مجازات نمی شوند و عوامل خصوصی مانند صاحبخانه ها و سازمان های جامعه مدنی، اجرای حقوق آنها را تسهیل می کنند نیز مجازات نمی شوند.جنایی نیست.

53. کنوانسیون حقوق کودک تصریح می کند که کشورهای عضو باید حقوق مندرج در کنوانسیون را برای هر کودک در حوزه قضایی بدون آنها بدون هر نوع تبعیض تضمین کرده و رعایت کنند؛ این شامل تبعیض علیه کودکان بر اساس وضعیت مهاجرت آنها یا والدین شان می شود. از این رو کمیته ها از کشورهای عضو می خواهند دسترسی عادلانه به حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را فراهم کنند. کشورها تشویق می شوند سریعا قوانین، سیاست ها و شیوه های تبعیض آمیز علیه کودکان مهاجر و خانواده آنها، از جمله کسانی که در وضعیت غیر قانونی هستند، یا به طور موثر از دسترسی آنها به خدمات و مزایا، به عنوان مثال کمک های اجتماعی جلوگیری می کند را اصلاح کنند.^۲۸

54. کمیته ها تصدیق می کنند که سلامت جسمی و روحی کودک ممکن است تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله عوامل تعیین کننده ساختاری مانند فقر، بیکاری، مهاجرت و جابجایی جمعیت، خشونت، تبعیض و به حاشیه رانده شدن حاشیه سازی قرار بگیرد. کمیته ها آگاه هستند که کودکان مهاجر و پناهنده ممکن است اضطراب عاطفی شدید را تجربه کرده و ممکن است نیاز به مراقبت های بهداشت روانی سریع داشته باشند. بنابراین کودکان باید به مراقبت های ویژه و حمایت های روانی دسترسی داشته باشند که در نظر می گیرد کودکان به طور متفاوت از بزرگسالان استرس را تجربه می کنند.

55. هر کودک مهاجر باید دسترسی به مراقبت های بهداشتی بدون توجه به وضعیت مهاجرتش داشته باشد. این شامل همه خدمات بهداشتی، چه پیشگیری و چه درمانی و چه مراقبت های جسمی و روانی و اجتماعی، ارائه شده در جامعه یا درموسسات مراقبت های بهداشتی می شود. کشورها مسئولیت دارند تضمین کنند که سلامت کودکان در نتیجه تبعیض که عامل مهمی در آسیب پذیری است، تضعیف نشده است؛ به پیامدهای انواع مختلف تبعیض نیز باید پرداخته شود.^۲۹ بایستی به تاثیرات جنسیتی دسترسی کاهش یافته به خدمات توجه شود.۳۰ علاوه بر این، کودکان مهاجر باید دسترسی کامل مناسب با سن به اطلاعات و خدمات سلامت جنسی و باروری داشته باشند.

56. کشورها تشویق می شوند بر یک رویکرد جامع بر حق سلامت تأکید کنند. برنامه های ملی، سیاست ها و استراتژی های آنها باید به نیازهای بهداشت کودکان مهاجر و شرایط آسیب پذیر آنها بپردازد. کودکان مهاجر باید دسترسی به خدمات بهداشتی بدون نیاز به ارائه مجوز اقامت یا ثبت پناهندگی داشته باشند. موانع اداری و مالی برای دسترسی به خدمات باید حذف شود، از جمله از طریق پذیرش روش های جایگزین برای اثبات هویت و اقامت، مانند شهادت.^۳۱ علاوه بر این، کمیته ها از دولت می خواهند به اشتراک گذاری اطلاعات بیماران بین نهادهای بهداشتی و مقامات مهاجرت و همچنین عملیات اجرایی مهاجرت در محوطه یا نزدیکی مراکز بهداشت عمومی را محدود کنند چرا که آنها به طور موثر کودکان مهاجر یا کودکان والدین غیر قانونی از حق شان به سلامتی محروم می کند.۳۲ فایروال های موثر برای اطمینان از حق آنها بر سلامت باید ایجاد شوند.

57. تبعیض اغلب منجر به تشدید حمایت مالی و قانونی ناکافی می شود و ممکن است کودکان مهاجر را مجبور کند تا درمان را تا زمانی که بیماری آنها جدی است متوقف کنند. باید به حل مسائل مربوط به خدمات بهداشتی پیچیده که نیاز به پاسخ های سریع و گسترده دارد که در آن روش های تبعیض آمیز ممکن است شدیدا سلامت کودکان مهاجر را تحت تاثیر قرار دهد و موجب تاخیر در درمان و دوره بهبودی آنها گردد، توجه شود. تعهد متخصصان بهداشتی باید در وهله اول متوجه بیمارانشان و حمایت از سلامت کودکان به عنوان حقوق بشر باشد.

58. محدودیت های حق مهاجران بالغ بر سلامتی بر اساس ملیت یا وضعیت مهاجرت آنها نیز می تواند بر حق فرزندان آنها بر سلامتی، زندگی و توسعه تأثیر بگذارد. بنابراین، یک رویکرد جامع در مورد حقوق کودکان باید شامل اقداماتی در خصوص تضمین حق سلامت برای همه کارگران مهاجر و خانواده آنها، صرف نظر از وضعیت مهاجرت آنها، و نیز اقداماتی با هدف تضمین رویکرد بین فرهنگی به سلامت، سیاست ها، برنامه ها و شیوه ها است.

59. همه کودکان در زمینه مهاجرت بین المللی، صرف نظر از وضعیت، باید دسترسی کامل به تمام سطوح و تمامی جنبه های تحصیل، از جمله تحصیل و آموزش حرفه ای در دوران خردسالی، بر اساس برابری با اتباع کشوری که کودک در آنجا زندگی می کنند، داشته باشند. این تعهد به این معنی است که دولت ها باید دسترسی به آموزش با کیفیت و فراگیر را برای همه کودکان مهاجر، صرف نظر از وضعیت مهاجرت آنها تضمین کنند. کودکان مهاجر باید در صورت لزوم دسترسی به برنامه های آموزشی جایگزین داشته باشند و به طور کامل در امتحانات شرکت کرده و مدرک تحصیلی خود را دریافت کنند.

60. کمیته ها شدیدا از دولت می خواهند که سریعا قوانین و شیوه هایی که مانع ثبت نام کودکان مهاجر، به ویژه کودکان بدون مدرک در مدارس و موسسات آموزشی می شوند را اصلاح کنند. دولت ها همچنین باید یک فایروال موثر بین مؤسسات آموزشی و مقامات مهاجرتی ایجاد کرده و به اشتراک گذاری اطلاعات دانش آموزان و همچنین عملیات اجرایی مهاجرت را در مدرسه یا نزدیکی آن ممنوع کنند، زیرا این شیوه ها کودکان مهاجر یا کودکان کارگران مهاجر در شرایط غیر قانونی را از حق تحصیل محروم کرده یا حقشان را محدود می کند. برای احترام به حق تحصیل کودکان کشورها همچنین تشویق می شوند از اختلال در طول امور مربوط به مهاجرت جلوگیری کرده، در صورت امکان مانع نقل و انتقال کودکان در طی سال تحصیلی شوند ، و همچنین از آنها برای تکمیل دوره های آموزشی اجباری و دوره های آموزشی در حال انجام وقتی به سن بلوغ می رسند، پشتیبانی کنند.در حالی که دسترسی به آموزش عالی در سطوح بالاتر اجباری نیست، اصل عدم تبعیض دولت ها را مجبور به ارائه خدمات در دسترس برای هر کودک بدون تبعیض بر مبنای وضعیت مهاجرت یا سایر زمینه های ممنوعه می کند.

61. کشورها باید اقدامات لازم را برای شناسایی آموزش سابق کودک با تأیید مدرک تحصیل قبلی / یا صدور مدرک جدید بر اساس ظرفیت و توانایی کودک، برای جلوگیری از ایجاد استیگما یا تنبیه انجام دهند. این به همان اندازه قابل اجرا در کشورهای مبدا یا کشور سوم در صورت بازگشت است.

62. اصل برابری رفتار مستلزم آن است که کشورها هر گونه تبعیض علیه کودکان مهاجر را از بین برده و مقررات مناسب و حساسیت به جنسیت برای غلبه بر موانع آموزشی اتخاذ کنند. این بدان معنی است که در صورت لزوم، اقدامات هدفمند مورد نیاز هستند، از جمله آموزش زبان اضافی،^۳۳ کارمند اضافی و دیگر حمایت های بین فرهنگی، بدون هر نوع تبعیض. کشورها تشویق می شوند کارمندانی جهت تسهیل دسترسی به آموزش برای کودکان مهاجر تخصیص داده و ادغام کودکان مهاجر در مدارس را ترویج کنند. علاوه بر این، دولت ها باید اقداماتی را برای ممنوعیت و جلوگیری از هر نوع جدایی تحصیلی، برای تضمین یادگیری زبان جدید به عنوان وسیله ای برای ادغام موثر کودکان مهاجر، انجام دهند. تلاش های دولت باید شامل مقررات آموزش دوران خردسالی و همچنین حمایت اجتماعی و روانی باشد. دولت ها همچنین باید فرصت های آموزش رسمی و غیر رسمی، آموزش معلمان و کلاس های مهارت های زندگی را فراهم کنند.

63. دولت ها باید اقدامات خاصی را برای تقویت گفتمان بین فرهنگی بین جوامع مهاجر و میزبان انجام دهند و به بیگانه هراسی یا هرگونه تبعیض یا عدم تحمل در خصوص کودکان مهاجر پرداخته و از آنها جلوگیری کنند. علاوه بر این، وارد کردن آموزش حقوق بشر، از جمله عدم تبعیض، و همچنین مهاجرت و حقوق مهاجران و حقوق کودکان در برنامه درسی آموزشی در جلوگیری از بیگانه هراسی و یا هر نوع رفتار تبعیض آمیز که در دراز مدت بر ادغام شدن مهاجران تاثیر می گذارد، سهیم است.

64. کمیته ها مجددا بر ضرورت پرداختن به مهاجرت بین المللی از طریق همکاری و گفتگوی بین المللی، منطقه ای یا دو جانبه و از طریق رویکرد جامع و متعادل، با به رسمیت شناختن نقش ها و مسئولیت های کشورهای مبدا، ترانزیت، مقصد و بازگشت در ترویج و حمایت از حقوق بشر کودکان در زمینه مهاجرت بین المللی، به منظور تضمین مهاجرت امن، مرتب و قانونی با احترام کامل به حقوق بشر و اجتناب از رویکردهایی که ممکن است آسیب پذیری آنها را تشدید کنند، تاکید می کنند. به ویژه باید رویه های مدیریت پرونده های بین مرزی به شیوه ای سریع در مطابقت با کنوانسیون حقوق کودک، کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها، کنوانسیون ۱۹۵۱درباره وضعیت پناهندگان و پروتکل ۱۹۶۷ و کنوانسیون لاهه ۱۹۹۶ درباره صلاحیت، قانون قابل اجرا، تشخیص، اجرا و همکاری در رابطه با مسئولیت والدین و اقدامات حمایت از کودکان، ایجاد شود. علاوه بر این، همکاری باید شامل ابتکاراتی باشد با هدف تقویت کمک مالی و فنی و برنامه های اسکان مجدد در کشورهایی که میزبان تعداد زیادی از آوارگان، از جمله کودکان، از کشورهای دیگر که نیاز به کمک دارند. تمام شیوه ها باید به طور کامل در تطابق با قوانین بین المللی حقوق بشر و قوانین پناهندگی باشد.

65. برای تضمین اینکه این رویکرد جامع و متعادل در راستای بهترین منافع کودکان است، آژانس های حمایت/رفاه کودکان باید نقش کلیدی در توسعه هر توافقنامه بین المللی، منطقه ای یا دو جانبه که بر حقوق و رفتار با کودکان در زمینه مهاجرت بین المللی تاثیر می گذارد، داشته باشند. ابتکارات دو طرف، منطقه ای و بین المللی باید به منظور تسهیل به هم پیوستن مجدد خانواده، اجرای ارزیابی و تعیین بهترین منافع و تضمین حق کودکان بر شنیده شدن و اطمینان از ضمانت های رسیدگی، تشویق شود. چنین ابتکاراتی باید دسترسی به عدالت را در سطح بین المللی تضمین کند در جایی که کودکانی که حق شان در کشور ترانزیت یا مقصد تحت تاثیر قرار گرفته پس از بازگشت به کشور مبدأ و یا رفتن به یک کشور سوم به آن نیاز دارند. علاوه بر این، کشورها باید مشارکت کودکان و جامعه مدنی از جمله نهادهای بین دولتی منطقه ای، در این فرایندها را تضمین کنند. کشورها باید از همکاری های فنی جامعه بین المللی وسازمانها و نهادهای سازمان ملل، از جمله صندوق کودکان سازمان ملل متحد و سازمان بین المللی مهاجرت برای اجرای سیاست های مهاجرت در ارتباط با کودکان مطابق با اظهار نظر عمومی مشترک حاضر بهره مند شوند.

66. دولت های عضو باید به طور گسترده ای اظهار نظر عمومی مشترک حاضر را به همه ذینفعان، به ویژه پارلمان، مقامات دولتی، از جمله مقامات حمایت از کودکان و مقامات و پرسنل مهاجرتی، و قوه قضاییه، در همه سطوح ملی، منطقه ای و محلی بفرستند. باید به همه کودکان و تمام متخصصان مربوطه و ذینفعان، از جمله کسانی که برای و با کودکان کار می کنند (به عنوان مثال، قضات، وکلا، پلیس و سایر نهادهای اجرای قانون، معلمان، سرپرستان، مددکاران اجتماعی، کارکنان نهادهای رفاهی عمومی یا خصوصی و پناهگاه ها و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی)، رسانه ها و جامعه مدنی در کل شناسانده شود.

67. اظهار نظر عمومی مشترک باید به زبان های مربوطه ترجمه شود و نسخه ها و فرمت های کودک-دوستانه و قابل دسترس/مناسب برای کودکان دارای معلولیت باید موجود باشد. کنفرانس ها، سمینارها، کارگاه ها و سایر رویدادها باید برای به اشتراک گذاشتن شیوه های خوب در مورد چگونگی اجرا به بهترین شکل برگزار شود. همچنین باید در آموزش رسمی قبل و در حین خدمت برای تمام افراد حرفه ای و به ویژه کارکنان فنی و همچنین به مقامات حمایت از کودکان، مهاجرت و مقامات انتظامی و پرسنل وارد شود و باید در دسترس همه موسسات حقوق بشر ملی و محلی و سایر سازمان های حقوق بشر جامعه مدنی قرار گیرد.

68. کشورهای عضو باید در گزارش های خود تحت ماده ۷۳ کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنها و ماده ۴۴ کنوانسیون حقوق کودک، اطلاعاتی درباره اقدامات أجرا شده و نتایج آن که توسط اظهار نظر مشترک حاضر هدایت شده است، بگنجانند.